‘Elk nadeel heb z’n voordeel’, met een hernia kom je aan achterstallig leeswerk toe. Zo las ik in de Management Team van 16/12/2011 Leiderschap in 13 stukken van de hand van MT-redacteur Arjan Zweers.
In 2011 interviewde Zweers 13 leiders van grote bedrijven – ‘ceo’s van naam’, interessant leesvoer. In bovengenoemd artikel trekt hij conclusies over de ‘bouwstenen’ die zij gemeen hebben. Zweers geeft impliciet aan dat hij ‘goede leiders’ heeft geïnterviewd. Mijn vraag is, hoe heeft hij dat, wetenschappelijk, bepaald? Zeker geef ik deze leiders het voordeel van de twijfel, maar het naakte feit dat zij leiding geven aan grote bedrijven is mij een beetje karig. En dan mogen we ons nog afvragen of groot gelijk is aan goed, nietwaar? Jim Collins onderwierp zijn Great Companies aan rigoureuze selectiecriteria (Good to Great, 2001). En hij benadrukt dat het bestaan van grootste gemene delers niet wil zeggen dat er sprake is van een causaal verband tussen die GGD’s en het succes van het bedrijf. Sorry, Arjan, maar ik heb meer nodig om je bouwstenen in mijn colleges te gebruiken.
Achterin Management Team treffen we overigens vast een korte bespreking van een CEO aan met zijn financiële gegevens, ‘Baas boven Baas’ geheten. Hierin wordt elke keer het koersrendement sinds aantreden aangehaald, vergeleken met de AEX. Alhoewel dit een angstig nauw, Angelsaksisch perspectief is, is er in ieder geval sprake van een poging feitelijk iets van de bereikte resultaten te zeggen. Het totale inkomen wordt daarnaast omgerekend naar euro per product, omzet, winst (of verlies) en medewerker. Een vermakelijke eye-opener. Dit doet me dan weer denken aan de tournament theory (http://en.wikipedia.org/wiki/Tournament_theory) die stelt dat boven een zeker niveau het inkomen niet meer gekoppeld is aan toegevoegde waarde voor de organisatie, maar een prijs is voor het bereiken van de positie. Dat u het maar weet.
Photo by chuttersnap on Unsplash
Eerder gepubliceerd op 3 april 2012
