Multitasken, noodgedwongen, modieus, verslavend. Heel wat van mijn klanten zijn er ware ‘meesters’ in. Onze kinderen? Huiswerk, muziek, gebeld worden en SMS, Windows Live, Hyves. Minstens 5 dingen tegelijk. En werkt dat? Nee dus, zegt onderzoek uit Groningen (http://paolo.mp-concepts.net/PubFolder/writings.html), je doet die dingen niet tegelijk, maar je schakelt heel snel. Switchtasken dus.
Goldratt beschrijft in zijn boek Critical Chain (1997) mooi welk desastreus effect dat switchtasken op doorlooptijd heeft, zie de illustratie hiernaast. De >-tekens heb ik toegevoegd, want ga er bij dat switchtasken maar van uit dat schakelverliezen optreden iedere keer als een nieuwe taak opgevat wordt. Goldratt: ‘And we didn’t even consider the setup time that is wasted’ (pag. 126). En dan heeft hij het nog niet over de mentale belasting van 5 keer beslissen over een nieuwe taak in plaats van 2 keer! Als je dan al problemen met prioriteiten stellen hebt ….
Nog een argument om niet te multitasken. Mijn vrouw is 1e lijns psychologe en onder andere lid van het NIP. Handig voor mij, zij scant verenigingsblad De Psycholoog en ik krijg de wetenswaardigheden door. Zo ook kreeg ik van haar het bericht Multitasken maakt warrig (De Psycholoog oktober 2009). Het artikeltje vermeldt:
Uit onderzoek (http://www.pnas.org/content/early/2009/08/21/0903620106.abstract) is gebleken dat chronisch multitasken samengaat met minder goede cognitieve prestaties. … Zij (multitaskers) blijken moeite te hebben met het negeren van irrelevante informatie. … de neiging (hebben) de aandacht te laten trekken door datgene wat in hun omgeving gebeurt. Dat maakt hun informatieverwerking breder, maar ondieper.
En, wanneer stopt u er mee?
Dit blog is eerder gepubliceerd op 7 februari 2010
